خِرس شدیم !
وَلی بُزرگ نَه ^_^
خِرس شدیم !
وَلی بُزرگ نَه ^_^درباره من
رفیقآ کَم باشن ، ولی تَک باشن ...!
سلامتی دلآمون رفیق ♡
ادامه...
واپسین روزهای 98
98 داره میره ،
درسته که قبل رفتنش ، داره باز کرم میریزه ...
بواسطه ی پدیده ای بنام "کورونا"
ولی داره میره !
و خب ، یازده روز بعد رفتنش ، سپی
و صد و پنجاه و یک روز بعد از اون ، من !!!
بیست و یک ساله میشم !!!!
و با اینکه سن یه عدده ! و از جهتی کاملا بی معنیه !
از یه جهت دیگه کلی معنییییییی داره !
مثلا اولیش اینه که ما ! بیست سالگیمونو پر کردیم !!!
یعنی رسما اولین سال از دهه ی دوم زندگیمونو پشت سر گذاشتیم !
که البته اینم کاملا بی معنیه !
و اگه فکر کردین در ادامه ی این پست
میخوام افسوس بخورم ! شکایت کنم ! یا ایراد بگیرم که بیست و یک سالمون شد و
هیچ گوهی نخوردیم باید بگم سخت در اشتباهیم !
چون با توجه به هنرنمایی هایی که این روزا در اطرافیانمون دارم می بینم !!!!
بی هنریِ ما ، خودش بزرگترین هنره !!!!!!!!
تا اینجا هر چی گفتیم انتقاد بوده !
اما از اینجا ، میخوام ژانرِ داستانُ عوض کنم !
" همینکه بیست سالمون شده و هزار جور غلطِ ناجور نکردیم !
همینکه بیست سالمون شده و انگشت غریبه ای به انگشتمون نخورده !
همینکه بیست سالمون شده ، به اندازه ی صد سال دلتنگ شدیم ولی واسه فرار از
دلتنگی و تنهاییای شبونه ، به هزار کَس و ناکَس رو نزدیم !
همینکه به خودمون تکیه کردیم و رو پای خودمون وایسادیم و
به شونه ی کسی تکیه نکردیم ،
همینکه بیست سالمون شده اما سعی کردیم مثل یه بچه ی چهار ساله پاک و ساده بمونیم ،
همینکه خیانت و نامردی و فخرفروشی رو یاد نگرفتیم !
همینکه به اسم روشن فکری ، تن به هر کاری ندادیم !
هنر کردیم !
همینکه دنیا عوض شده اما ما عوضی نشدیم ...
همین بسه !!!
واسه اینکه بگیم مرسی خدا !
مرسی که تو بیست سالگی هر ننگی رو تجربه نکردیم !
هر سنگی رو تجربه نکردیم ! که سرمون بهش بخوره و بخوایم برگردیم ...!
مرسی خدا !
واسه همینی که هستیم ...
آره ! دورمون شلوغ نیست ولی انقدی هستیم که واسه هَم بَس ایم !
تو رو نمیدونم سپی ،
ولی واسه من ، داشتن رفیقِ پاک و بامعرفتی مثلِ تو ،
بیشتر از یه دنیا ارزش داره ...
مرسی خدا !
که زندگیمُ پر از آدمای بیخودی نکردی !
به جاش ، با یه دنیا رفاقت ، که همش تو دلِ یه نفر جمع شده ،
دنیامو پر کردی ...
مرسی واسه همش .
آنچه بر ما گذشت و داره میگذره...
خُب خُب
آقا تو این مدت که ما نبودیم
کرونا(کورونا) بهمون حمله کرده
داره پاچه همرو میگیره و با خودش میبره
ماام از ترسمون پامونو بیرون نمیذاریم
نه تنها خودمون پامونو بیرون نمیذاریم
بلکه نمیذاریم خانوادَمونم پاشونو بیرون بذارن
کُلیم گُرخیدیم -_-
و کُلیم خسته ایم از خونه موندن و بیکار بودن
البته ما کارمون بیکار بودنه
ولی خب دیگ زیادی بیکار موندیم
و کُلیم دلمون واس بونسای و میزمونو
همون همیشگی شقایق
و اون آقا کم موعه تنگ شده
کُلیم دلمون واس هم تنگ شده❤
جونم براتون بگه که
استاد شیوه ۲ واحدی چسبیده
ولم نمیکنه
و قرا مارو بِنُمایه
زارت زارت برامون ویس میذاره با اون صداش
ولی اُستادای دیگ به یورشونم نیس
خداروشکر:)))
دیگ که شخایخ بانووو عاشق بغل موی مورفی شده
ک گویا عشقش یه روز در میون میگره
و ول میکنه
البته باید بگم که منم عاشق صدای خفنش شدم
(بیشووور خرررر با اون صدا و اسب سیاهش)
این شد که ما رفتیم سریال پیکی بلایندرز دانلود کردیم
و منتظریم حسش بیاد تا با هم نگا کنیم:))))
نداام که تو خوابگاهشون
یه دختر مریض و مشکوک به کرونا پیدا شده
ولی این باعث نمیشه که ندا بره خونشون
و گویا باز حرفای منو ب یِورش گرفته:)))
دیگه که
آهاااا روز وَلِن گذشت و ما همچنان خونه بودیم
ولی دایی کوچیکه شخایخ ب من محبت داشت و
با چندتا عکس و یه موزیک
وَلِنو ب من تبریک گفت
و نتیجه مکالمه کوتاهی که باهم داشتیم شد یه گیف
که... (اونی ک باید میخوند خوند)
با احساس منم این وسط کاریتون نباشه:/
دیگه که
شخایخ همین الان در حال تمیز کردن اتاقشه
ک فقط خدا میدونه در چه وضعیتی بوده
بگذریم از اینکه شخایخ بانو آب شنگولی زده بود و
یه خونه رو با استفراغای اسیدی به فنا داد:))
بگذریم از اینکه بعضیااا سر دو راهی قرار گرفتن
و نمیدونن چیکار کنن و از بعضیاا مشورت میگیرن
و مثل همیشه بگذریم از این حال بَدمون....